Hij noteert het netjes in zijn agenda. Ridder van Doorne zorgt ervoor dat hij de wekelijkse belafspraak van de Zilverlijn nooit vergeet. ‘Het zou jammer zijn als ik een telefoontje mis!’

Ridder scheidde van zijn vrouw en woont ruim 20 jaar alleen. Ondanks dat is hij niet eenzaam. ‘Ik ben dan wel een oude knakker, maar sta nog vol in het leven. Het is belangrijk om dingen te ondernemen. Ik sport en doe vrijwilligerswerk, maar daarbuiten spreek ik die mensen niet. Het is fijn als ik thuis ook wat aanspraak heb.’

Latrelatie

Ridder heeft een grote passie voor fotograferen. Vroeger was het zelfs zijn beroep. Tijdens het fotograferen ontmoette hij zijn huidige vriendin. ‘We wonen niet samen, maar hebben een latrelatie. Modern hè?’, zegt Ridder lachend. ‘We zien elkaar vaak en meestal bellen we ’s ochtends om te kijken of de ander er nog is. We worden toch steeds ouder.’

Een opkikkertje

Ondanks dat Ridder best wel wat sociale contacten heeft, is zijn wereld klein. Daarom vindt hij het bellen via de Zilverlijn zo leuk. ‘Het is fijn om een praatje te maken met iemand die helemaal los staat van mijn leventje. Ik vind het geweldig om op deze manier meer van de wereld te horen. Het is echt een opkikkertje!’

Het allerleukste gesprek

Ridder hield zich altijd bezig met voorouderonderzoek. Het was dan ook een aangename verrassing toen een vrijwilliger aan de andere kant van de lijn deze hobby deelde. ‘We hadden meteen een klik. De vrijwilliger was ook erg enthousiast. De tijd vloog. Voor we het wisten zaten we alweer een half uur te kletsen. Erg leuk!’