21 februari 2025
Wil Muskens breit sokken voor mensen die naar het St. Antonius Ziekenhuis moeten met een gebroken been. Je tenen kunnen dan namelijk erg koud worden. De wollen sok van Wil is extra groot zodat-ie niet alleen lekker warm is, maar ook groot genoeg om over de punt van je voet heen te halen. ‘Als ik een beetje doorwerk, heb ik ze in nog geen twee uur klaar.’

Waardering

Haar nijvere werk is bepaald niet onopgemerkt gebleven. Ze kreeg al tientallen bedankkaartjes en andere blijken van waardering. Gipsverbandmeester Annelies Hack-De Ridder verraste haar bijvoorbeeld eind 2024 met een mooi kerstpakket. Traumachirurg Detlef van der Velde zette Wil op LinkedIn in het zonnetje. Zij maakt hem ‘sprakeloos’ vanwege haar enorme inzet als vrijwilliger. Zij is namelijk degene die sokken breit voor de gipskamers van het ziekenhuis in Woerden, Nieuwegein en Utrecht. ‘Een diepe buiging voor deze heldin.’ Ook de verschillende breiclubs van het Ouderenfonds breien voor verschillende goede doelen zoals warme dekens die naar Oekraïne gaan.

Nuchter

Zelf blijft Wil nuchter onder alle lof. “Ik heb er inmiddels al zo’n 150 weggegeven. Het kwam zo, ik hoorde drie jaar geleden op de radio dat iemand bolletjes wol zocht voor gipssokken. Toen dacht ik ‘oh, dat kan ik ook’. Mijn schoondochter Esther werkt in het Antonius in Woerden en via haar heb ik die sokken aan het ziekenhuis gegeven. En ik brei ze zó voor de hand weg. Als ik een beetje doorwerk, heb ik ze in nog geen twee uur klaar.”

Niet stilzitten

Zij vindt het een leuke vrijetijdsbesteding. Breien doet ze graag en ze heeft ooit de opleiding voor coupeuse (naaister) gedaan. “Ik hou niet van stilzitten, en m’n handen al helemaal niet.” En blijkens de vele kaarten en andere bedankjes is haar gebaar een schot in de roos. “Mijn zoon Hans komt elke zaterdag een bakje koffie doen. Dan neemt hij de oogst mee voor het ziekenhuis, toch al gauw twintig per week.” En andersom levert hij meteen ook een verse voorraad wol aan. Wil is namelijk ondanks haar tomeloze energie niet zo heel mobiel meer. Hans: “Zij geeft aan ons door wat zij nodig heeft en dan haalt iemand van ons die spullen. De bolletjes wol zijn vaak alleen bij specifieke winkels verkrijgbaar die verder weg zijn. Daar kan zij met de rollator niet komen.”

Een mooi doel

Zelf heeft oma Wil zich een mooi doel gesteld. Het breien leerde zij vroeger van haar moeder. Die bereikte de respectabele leeftijd van 96 jaar. “Dus ik heb nog acht jaar de tijd. Ik ben in de familie nog de enige van deze generatie, dus ik moet wel de eer hoog houden.”

Bron: Ad.nl