Piet Wolters ontmoette Hannie, zijn vrouw, op de dansschool. “Ik had meteen het gevoel dat dit liefde op het eerste gezicht was. Sinds 2005 is hij weduwnaar. “We hadden nog zoveel plannen samen en een heel leven voor ons. Dat vind ik nog steeds heel moeilijk.”

Vuurwerk

Na hun eerste ontmoeting stappen Piet en Hannie al snel in het huwelijksbootje. “Het voelde gelijk goed. We deden alles samen en er was veel vuurwerk. We konden ook wel eens ontploffen hoor, maar daarna was het snel weer goed.” Niet veel later worden twee zonen geboren. “Ik vond dat het mooiste moment uit mijn leven. Mijn vrouw deed alles voor de kinderen, dat was mooi om te zien.”

“Het went nooit”

“Mijn vrouw werd ziek. Ik ben intensief mantelzorger geweest en probeerde het huishouden zo goed mogelijk te regelen.” Na 30 jaar samen te zijn met Hannie moet Piet afscheid nemen. “Toen mijn ouders overleden, waren ze op een leeftijd dat je het kan verwachten. Mijn vrouw was pas 50. We maakten constant plannen en dat kon ineens niet meer. Het went nooit.”

Emoties

Na het overlijden van Hannie verliest Piet zich in de drank. “Vlak na het overlijden waren er zoveel emoties, ik kon alleen maar huilen. Ik had heel weinig mensen om mee te praten en dronk mezelf helemaal de vernieling in. Op sommige momenten hoefde het van mij niet meer. Tot ik het verdriet van mijn jongens zag. Toen zag ik dat ik moest stoppen met drinken.”

Circuit

Om het verdriet te verwerken is Piet vaak op het circuit te vinden. “Mijn zoon had een race auto gekocht. Ik heb toen een rijbewijs gehaald voor het circuit. Op de achtervleugel van de auto hadden we een sticker geplakt voor mijn vrouw. Na het rijden had ik altijd de gewoonte om met mijn handen over de vleugel te gaan om steun te vragen.”

Moppie

Piet heeft nog altijd het gevoel dat Hannie bij hem in de buurt is. “Ik noemde haar altijd moppie. Ze was echt mijn alles. Ik voel dat ze nog steeds bij me is. Als ik naar bed ga, praat ik eerst nog even in mijn gedachten met haar.”