Janneke Bosschert (83) speelt OldStars hockey én is lid van het Ouderenpanel. “Het zit in mijn aard om altijd dingen te ondernemen en ik voel me geen oudere, maar ik ben het natuurlijk wel. Ik doe altijd vrolijk, maar realiseer me dat ik aan de laatste levensfase ben begonnen.”

“Ik moest erg wennen aan het feit dat mensen zich om mij gaan bekommeren. Ik heb altijd voor mijn kinderen gezorgd, maar de rollen draaien nu om. Nu ben ik het oudje met de stok en hoor ik echt bij die oudere generatie.”

Veel contacten

Op jonge leeftijd verloor Janneke haar man Hans aan een hersenbloeding. Ze bleef achter met twee kleine kinderen. “Dat ik de jongens had, is de aanleiding geweest om door te gaan met leven. Doordat ik niet werkte in die tijd en de kinderen opvoedde had ik veel contacten in de buurt. Ik reed voor de voetbalclub, ging mee naar wedstrijden, zat in de Oudercommissie van de basisschool en reed als vrijwilliger voor ‘Tafeltje Dekje’.”

Paaldansen

Toen een van haar kinderen het huis uit ging om te studeren in Twente, plaatste Janneke een bijzondere advertentie in de Tubantia. “Ik zei dat we op zoek waren naar een kamer in Twente in ruil voor een kamer in Bunnik. Zo kwam mijn eerste huisgenoot hier wonen. Mijn jongste zoon vond het prachtig. Hij had ineens een oudere zus in plaats van een broer.”

Er volgden meer huisgenoten. Waaronder Dionne (19). “Ik was 80 en zat alleen in dat grote huis. Toen belde mijn zoon op een gegeven moment op met de vraag: ‘Jij hebt toch nog wel een kamer over? De dochter van de buren gaat in Utrecht studeren.’ Toen kwam Dionne bij mij in huis. Dat was hartstikke gezellig. Zij deed aan paaldansen en ik aan walking hockey.”

“Ik wil er nog wel even bij blijven”

Na 55 jaar heeft Janneke besloten haar huis te verkopen. “Als je over de 80 bent en je woont nog in een eengezinswoning dan hoor je wel eens: ‘Blijf je daar in je eentje wonen?’”

Nu woont Janneke in een appartementencomplex voor 55-plussers. “Toen ik hier net woonde kreeg ik meteen een telefoontje van de huisarts dat ik bezoek kreeg van de praktijkondersteuner. Die mevrouw zei: ‘Dit is het formulier wat u in kunt vullen dat u niet meer gereanimeerd wil worden. Nou daar zat ik dan met mijn 82 jaar. Ik wil er nog wel even bij blijven, dus ik heb het opgevouwen en in mijn agenda gestopt.”

Leeftijdsgenoten

Het ouder worden brengt voor Janneke veel vragen met zich mee. “Met wie kan ik over ouder worden praten? Met wie kan ik delen waar ik tegenaan loop?” Janneke vraagt bij de gemeente of er een praatgroep is. “Die was er niet, maar we hebben erover gesproken en je gelooft het niet: vanaf september wordt het werkelijkheid en komt er een praatgroep voor leeftijdsgenoten.”

Platina

Het lastige aan ouder worden vindt Janneke dat er steeds meer mensen om haar heen wegvallen. “Een dierbare vriendin is helaas in maart overleden. We waren al langer dan 70 jaar vriendinnen. Een platina vriendschap. Daar heb ik het moeilijk mee. Om het makkelijker te maken, probeer ik dingen met humor te bekijken. Mijn motto is: ‘Hij die de wereld en zichzelf met humor beziet, heeft een sterk wapen tegen verdriet.’”