‘Je moet niet voor het raam gaan zitten. Dan is je wereld heel beperkt. Frans Noordijk kan erover meepraten. Sinds twee jaar maakt hij graag gebruik van de PlusBus.

‘Zonder auto ben je aangewezen op anderen. Je moet proberen zoveel mogelijk dingen te blijven doen.’ Voor Frans is de bus een uitkomst. ‘Ik rij sinds een half jaar geen auto meer en heb door mijn ziekte meer kans om te vallen. De bus brengt veel plezier: we gaan gezellig op pad met elkaar. Met de bus kom ik eigenlijk overal!’

Steeds enger

Frans heeft veel gefietst in zijn leven en dat doet hij nog steeds. ‘Zo nu en dan ga ik met mijn dochter fietsen. Het fietsen wordt wel steeds enger. Deze zomer hoop ik wel weer lekker te gaan fietsen, maar als dat te riskant wordt, dan houdt het op.’

Overal mee naartoe

Door de bus komt Frans op veel plaatsen waar hij anders nooit meer zou komen. ‘Het is niet zomaar een bus, maar ze brengen je overal heen. Vorige keer ben ik naar Rotterdam geweest. Ook zijn we naar het strand geweest waar ik nog door het mulle zand heb gelopen en het bezoek aan het Concertgebouw was heel bijzonder, daar was ik nog nooit geweest.’

Loekie

Frans woont samen met zijn kat Loekie. ‘De kat is eigenlijk wel waar ik het meeste plezier aan beleef. De kinderen natuurlijk ook, maar die hebben hun werk en daarnaast hun privéleven. Ik praat ook tegen Loekie. Hij zegt dan niks terug, maar hij begrijpt het vaak wel.’

1 van de ouderen

Het contact met mensen vindt Frans het fijnste aan de bus en hij heeft door de ritjes veel buurtbewoners leren kennen. Wekelijks eten ze samen aan het eind van de dag in het buurthuis. ‘Het zijn allemaal leeftijdsgenootjes. Ik voel me altijd één van de ouderen, maar dat is wat mij betreft een pluspunt!’