Een dag niets geleerd, is een dag niet geleefd, is haar motto. Elisabeth Le Belle zet zich als vrijwilliger in bij De Derde Helft Culemborg. Hier komen 55-plussers elke woensdagmiddag samen voor een potje rummikub, triominos, sjoelen of tafeltennis. Ook andere ideeën zijn welkom. Elisabeth kijkt wat kan en organiseert het. Het is de gezelligheid en onderlinge band die De Derde Helft doet aanvoelen als een kleine familie. “De club is net een kleine familie. Precies zoals het moet zijn.”

Liefde voor hockey

Het was haar zoon die de passie voor hockey in het gezin aanwakkerde. Elisabeth Le Belle vertelt: “Toen hij 10 jaar werd moest hij van mij een teamsport gaan doen. Hij koos voor hockey. Al snel volgde mijn dochter in een groep vol met giechelende meiden. Dat was niet gemakkelijk voor de toenmalige trainer, een jongeman. Dus ik zei, ‘Ik heb wel overwicht, zonder streng te hoeven zijn. Als ik nou met het team meedoe, kan ik ze meteen tot de orde roepen’.” En zo begon het.

Al doende leerde Elisabeth de spelregels en de liefde voor hockey groeide. Ze werd coach van het meisjes B team, trainer van de jongste jeugd en uiteindelijk een fanatieke wedstrijdspeler op hoog niveau tot ze 70 jaar werd. Nu, 76 jaar oud, is ze vrijwilliger bij De Derde Helft. En als de mogelijkheid zich voordoet is ze met stick en bal nog graag actief in het veld.

Denktank

Al 40 jaar loopt Elisabeth rond bij de Culemborgse Mixed Hockey Club (CMHC). Er is eigenlijk geen commissie waar Elisabeth niet in heeft gezeten. Ze was actief in het wedstrijdsecretariaat, de redactie van het clubblad, toen volgde het clubhuis zelf.

“Toen voorzitter Roger van Asselt vroeg of ik in een denktank wilde komen, kon ik daar als veelzijdige “doorgeslagen” vrijwilliger (overigens niet alleen bij de Culemborgse Mixed Hockey Club) natuurlijk geen nee op zeggen. Hij wilde een ontmoetingsplek voor ouderen creëren met sport en spel. Een erg leuk idee en ja, dat moet dan ook georganiseerd worden. Toen keek hij mij weer aan. Zo werd ik coördinator van De Derde Helft. De verdere inspiratie hiervoor deden we op in Utrecht bij Heracles, waar ze OldStars wandelvoetbal aanbieden. Dat kan eigenlijk met elke sport, dachten we, zeker ook met hockey.”

De Derde Helft

De aftrap van OldStars wandelhockey in Culemborg vond plaats tijdens de Seniorenbeurs, een groot evenement voor senioren op de jaarlijkse Seniorendag in oktober. “We legden een kunstmat neer waar Roger, Cees en Jaap vol passie een mini-workshop wandelhockey gaven. De aanmeldingen stroomden binnen en al snel hadden we een leuke groep deelnemers bij elkaar. Er kwam ook iemand op af die graag mensen wilde ontmoeten maar met een rollator niet kon hockeyen. Spelletjes doen leek haar wèl wat. En zo ontstond De Derde Helft. Dat begon met 2 dames, toen 3 en inmiddels zijn het er 7.”

De dames spelen elke woensdagmiddag rummikub, triominos, sjoelen of een potje tafeltennis. Met Pasen lunchen ze samen, met kerst worden er kerststukjes gemaakt. Alle ideeën zijn welkom en Elisabeth pakt graag de uitdagingen op.

Faciliteren wat de mensen willen

Elisabeth is een ware regelneef. “Ik kijk wat kan en organiseer het. Dat heb ik altijd al gedaan. Beroepsmatig was ik executie assistent bij een groot internationaal ICT bedrijf. Alles wat ik heb geleerd in mijn werkende leven pas ik nu toe in mijn vrijwilligerswerk.” Wat maakt al haar geregel tot een succes? “Ik vraag wat de mensen leuk vinden of waar ze hulp bij nodig hebben, en dat faciliteer ik. Als iemand bijvoorbeeld niet mobiel is, probeer ik die toch hier te krijgen. Laatst heb ik nog iemand zonder computer en internet geholpen om met de trein naar de musical Tina Turner te kunnen gaan.”

Elisabeths rol als vrijwilliger is divers. Ineens staat ze op een stoel, omdat het koffie-apparaat niet meer werkt. Elisabeth draait nergens haar hand voor om, lost de verstopping op en de koffie en heerlijke chocomelk stroomt weer als vanouds. “Ik vind het leuk om mijn kennis als vrijwilliger te kunnen delen, want daardoor wordt een ieders kennis groter. Een dag niets geleerd, is een dag niet geleefd, is mijn motto. Dat heb ik van mijn moeder geleerd. Zij zei altijd: Je kunt veel meer dan je denkt, als je het maar durft te doen.”

Saamhorigheid

“Als De Derde Helft er niet meer zou zijn zou ik de verbinding, de gezelligheid en de ontmoeting missen,” aldus Elisabeth. “Het met elkaar zijn is zo verrijkend. De onderlinge band is ook echt heel goed. Niemand heeft hier commentaar op een ander, iedereen hoort erbij. Eigenlijk precies zoals ik in het leven sta. Ieder mens mag zijn zoals die is, zonder vooroordeel.”

“De Derde Helft is net een kleine familie,” vindt Elisabeth. “Precies zoals het zou moeten zijn. Als iemand iets leuks meemaakt, verdrietig of ziek is, leven we met elkaar mee.” Dat ervaarde Elisabeth zelf toen ze met het RS-virus 8 dagen in het ziekenhuis kwam te liggen. “Bezoek was niet mogelijk, maar via de groepsapp kreeg ik wel heel veel berichtjes. Dat deed me goed. Het leek bijna wel op Oud en Nieuw, toen bleef m’n telefoon ook maar bliepen door de stroom aan nieuwjaarswensen!”

“En,” voegt ze toe, “er is zeker nog plaats voor meer leven in de brouwerij. Dus aan iedereen vanaf 55 jaar – in het bijzonder mannen – die contact zoeken of even weg van huis willen zijn wil ik zeggen: kom gewoon eens kijken. Het maakt helemaal niet uit of je wel of niet van hockey houdt. Kom van die bank af, bel mij en ik stel je aan deze enthousiaste groep ouderen voor!”

Tekst en foto’s: Milou Oomens | Doelgroep in Beeld | juli 2022