Een dagje uit
De situatie
Als uitjesvrijwilliger raak je aan de praat met mevrouw De Jonge. Ze zit in een rolstoel en kan hele kleine stukjes met een rollator lopen. Ze vertelt dat ze zo geniet van deze excursie, omdat ze thuis zo alleen is. Het huishouden kost haar moeite en ze schaamt zich voor de overwoekerde tuin. Je weet dat ze weduwe is met kinderen en uit een groot Brabants gezin komt. Je begrijpt niet waarom ze geen hulp krijgt. Je vraagt waar haar kinderen en familieleden zijn. Mevrouw De Jonge antwoordt wat ontwijkend en zegt dat ze hen niet veel meer ziet.
Hoe reageer je?
- Je uit je verontwaardiging, je snapt niet waarom mensen hun familieleden niet helpen.
- Je laat weten dat je dat vervelend vindt voor haar en laat het erbij.
- Je moedigt haar aan om haar eenzaamheid met haar kinderen te bespreken. Kinderen hebben het soms erg druk met hun eigen leven en hebben niet altijd door dat hun ouders het moeilijk hebben. Mevrouw moet het expliciet vragen, dan komt het vast goed.
- Je vraagt of ze al hulp heeft gevraagd aan de buren of de lokale vrijwilligerscentrale. Je biedt aan het adres voor haar op te zoeken.
- Je verandert van onderwerp, dit vindt mevrouw duidelijk te pijnlijk om het
er over te hebben.
Over de situatie
In een dergelijk gesprek, is het belangrijk geen aannames te doen. Er kunnen veel redenen zijn waarom mevrouw De Jonge geen contact meer heeft met haar kinderen. Het verbergen of niet accepteren van iemands geaardheid kan een van de redenen zijn. LHBTI-ouderen hebben vaak een kleiner sociaal netwerk en zijn daardoor soms op latere leeftijd vaker eenzaam. Sommigen hebben nooit kunnen trouwen of kinderen kunnen krijgen, andere worden niet geaccepteerd door hun familie. Een vriendenkring die soms als plaatsvervangende familie diende, is op latere leeftijd door vanzelfsprekende redenen vaak kleiner geworden of verdwenen. Ook als LHBTI-ouderen op latere leeftijd, na bijvoorbeeld een heterohuwelijk, uit de kast komen, wordt dat niet altijd door familie en kinderen geaccepteerd. Sommige LHBTI-ouderen hebben daardoor geen contact meer met hun familie.
Zwijgen
Bijna een derde van de LHBTI ouderen zwijgt over hun seksuele voorkeur. Tegenover hun familie, vrienden, buren maar ook tegen hun zorgverleners of huisarts. Door eerdere negatieve ervaringen praten veel LHBTI ouderen niet over hun geaardheid of partners. (SCP 2018, Handboek De Roze Loper, Consortium Roze 50+ 2014.)
